ฝึกฝนเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Jessicas]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควร

ถนอมต้องทราบถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นของที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดหวังถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแต่ว่าเมื่อร้องจนถึงพอใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนพ้องหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเท่าใดเนื่องจากมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า จึงอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครคนหนึ่งไม่มีค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

จงทำความเข้าใจที่จะสรรเสริญคนที่ความรู้ความเข้าใจ และแม้คุณรู้สึกว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกอกน้อยใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นๆทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นคนที่รักและก็ห่วงใยต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

เนื่องจากว่าทุกอย่างแปรไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นมิได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

ปลายทาง อย่ า ให้ใครกันแน่คนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง